...εμείς οι Ευρωπαίοι....

Έμεινα πραγματικά με το στόμα ανοιχτό, έτσι όπως υπόσχεται ο πρόλογος, διαβάζοντας στο προηγούμενο τεύχος του "Τύπος - κυνήγι" τη μελέτη του Στέλιου Φωκά σχετικά με το κυνήγι στις Σκανδιναβικές χώρες.

Κοντολογής οι κυνηγοί της Σκανδιναβίας κυνηγούν με όλα τα όπλα, τόξα και παγίδες, όλα τα θηράματα, σχεδόν όλο το χρόνο. Κάθε εποχή υπάρχει κάποιο θήραμα του οποίου το κυνήγι επιτρέπεται!

Στις χώρες που χρησιμοποιούν σαν υπόδειγμα οι δικοί μας «οικολόγοι» και παραμυθιάζουν τους υποστηρικτές τους αλλά και εμάς, δεκαετίες τώρα, στα κράτη που έχουν κλείσει εργοστάσια επειδή ρύπαιναν το περιβάλλον, εκεί που οι πολίτες μετακινούνται με ποδήλατα τραίνα και λεωφορεία, έχοντας το Ι.Χ. μόνο για τις εκδρομές ή τα εκτός του τόπου διαμονής τους ταξίδια….

….στον «πράσινο» και «οικολογικό» βορρά της Ευρώπης, οι συνάδελφοί μας κυνηγοί, εξασκούν την αγαπημένη μας δραστηριότητα έτσι που εμείς μόνο στα πιο τολμηρά μας όνειρα -ή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια- θα μπορούσαμε, πληρώνοντας λιγότερα απ΄τα μισά χρήματα που πληρώνουμε εμείς!

   Αναπόφευκτα γεννιούνται ερωτήματα:

Τι κάνουν οι εκεί οικολόγοι; Είναι εντελώς άχρηστοι πια; Πως αφήνουν τους «φονιάδες» να δρουν ανενόχλητοι όλο το χρόνο και μάλιστα τσάμπα;

Τι κάνουν οι εκεί κυνηγετικές οργανώσεις, που δεν κάνουν οι δικές μας, για να απολαμβάνουν τα μέλη τους τέτοια προνόμια;

Γιατί εκεί η πράσινη ανάπτυξη περνάει μέσα από τις κυνηγετικές οργανώσεις ενώ εδώ μας έχουν κολλήσει την ετικέτα του εχθρού της φύσης;

Γιατί –αφού όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο- δεν διεκδικούμε κι εμείς ίσα δικαιώματα;

Γιατί, αντί να ζητήσουμε περισσότερα από αυτά που έχουμε, παρακαλάμε και γλύφουμε ζητιανεύοντας το ξεροκόμματο, αφήνοντας τους απατεώνες της χρυσόρρυτης «οικολογίας» να δηλητηριάζουν τις ψυχές του λαού μας με ψευτιές και συκοφαντίες, νοθεύοντας ακόμη και τα παιδικά παραμύθια;

Γιατί δεν κάνουμε ότι κάνουν αυτοί; Μήπως ήρθε η ώρα να φτιάξουμε μια δική μας Μ.Κ.Ο. να πάρουμε κι εμείς ένα κομμάτι από τα εκατομμύρια που μοιράζονται οι οργανώσεις αυτές και τα χρησιμοποιούν εναντίον μας, να ξεκινήσουμε τον αγώνα, να πάμε στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, να τραβήξουμε τη χώρα μας σε δικαστικές περιπέτειες –όπως κάνουν αυτοί- να γίνουμε κι εμείς «Ευρωπαίοι»;

Γιατί τα όρια συνταξιοδότησής μας εξισώνονται μ΄αυτά της Ευρώπης αλλά τα κυνηγετικά μας δικαιώματα όχι;

Δεν έχουμε επιστήμονες να υποστηρίξουν τις διεκδικήσεις μας; Δεν έχουμε νομικούς να προσφύγουν αρμοδίως; Δεν έχουμε χρήματα, τη στιγμή που πληρώνουμε τα διπλά και πιο πολλά από τους συναδέλφους μας του βορρά; (αλήθεια κάποτε υπήρχε κι ένα «ταμείο θήρας» που θεωρητικά είχε πολλά λεφτά. Τι απόγινε;

Ή μήπως κάποιοι βολεύονται με το να μας κρατούν με το κεφάλι σκυμμένο, να παρακαλάμε αντί να απαιτούμε, βουλιαγμένοι στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα;

Ή μήπως πήραν χαμπάρι πως είμαστε χοχόλια και δεν θα ξεσηκωθούμε, ότι κι αν μας κάνουν;

Γιώργος Αποστολόπουλος.